Was het maar een burn-out

Was het maar een burn-out...

Al enige weken hangt voor mijn gevoel het zwaard van Damocles boven mijn hoofd en hangt deze er de komende weken nog even, beter voorbereid zijn op het ergste dan uitgaan van dat er niks aan de hand is (Ja dames en heren dit is mijn coping strategie en ik heb er nog veel meer).

Het wegstrepen of uitsluiten van...is het traject waar ik momenteel in zit. Het kan van alles zijn....Eén van de opties (opgeschreven op een briefje door de arts) houdt mij momenteel in overlevingsmodus.

De CT-scan was hoopvol bleek gister. Een volgend onderzoek zal hopelijk nog meer duidelijkheid moeten geven en kan ik hopelijk opgelucht ademhalen.

Afgelopen weken waren een emotionele rollercoaster.

16 jaar na dato zou het toch niet weer?

Alle clichés zijn waar, zodra je hoort dat je er een kans bestaat dat je een ziekte hebt met een nog nader te bepalen houdbaarheidsdatum van je leven wordt je weer met beide benen op de grond gezet. En een rollercoaster aan emoties begint, waar moeilijk grip op te krijgen is. Door NLP weet ik echter hoe ik hier beter mee om kan gaan. Ik herken het.

Desondanks slaat af en toe de paniek toe en stel ik mezelf vragen:

Wat heb ik de afgelopen 16 jaar gedaan? Heb ik alles er uit gehaald wat ik er uit wilde halen? Heb ik gedaan wat ik wilde doen? Wat had ik nog willen doen? Alles in mij zegt dan, nee ik heb niet alles uit het leven gehaald, om vervolgens te denken maar ik was wel bezig. Ik was bezig met alles uit het leven te halen en ik ben nog lang niet klaar.

Mijn missie op aarde is nog niet af, ik ben net pas begonnen!

Wanneer de paniek weer is gezakt: Natuurlijk heb ik veel uit die 16 jaar gehaald. Ik ben enorm gegroeid. Ik koos voor mezelf, keer op keer. Werkomgevingen die mij ziek maakten, die mij sloopten, ik vertrok. Een omgeving waar mijn collega's en ik niet goed behandeld worden, is niet waar ik wil werken.

Ondanks alles, het afscheid, de onzekerheid en alles wat daar bij kwam kijken, ik koos voor mezelf en mijn waarden.

Ook heb ik in de afgelopen 16 jaar zoveel dierbare mensen om me heen verzameld. Waar ik 16 jaar geleden alleen dit onzekere pad bewandelde, heb ik nu zoveel liefdevolle mensen om mij heen die mij steunen. Ik hoef het dit keer niet alleen te doen.

Hopelijk loopt het voor mij allemaal met een sisser af en zal ik alles op alles zetten om nog meer te leven zoals ik dat wil en dat te doen wat mij gelukkig maakt en bezig te zijn met mijn missie, het ondersteunen van mensen die dat nodig hebben op welke manier dan ook.

Je leven kan morgen zomaar anders zijn!

Zeg die baan op, zorg voor lieve mensen om je heen, zorg dat je doet wat jou gelukkig maakt. Wacht niet op later.

Zorg dat je geen spijt krijgt als er een moment komt dat je gedwongen terug moet kijken op je leven en de conclusie moet trekken: Had ik maar....

Het leven is te kort, doe waar jij gelukkig van wordt!

Trots op mijn dochters dat zij dit al zo vroeg weten en er nu al naar leven!