Vluchten

"Denk je echt dat je ooit moet vluchten?" Ja, zeg ik

Mijn eerst herinnering als, ik denk 9-jarige, was van Janmaat die ik op tv hoorde, "alle buitenlanders het land uit". Door de jaren heen ebde die angst weg tot er weer een politici opstond om "mij" ongewenst te verklaren. Nu 36 jaar later met de rellen in de UK waar mensen van kleur en vrouwen met hoofddoeken aangevallen worden, groeit de angst met de dag. Hoe lang nog voor het overwaait naar NL?

Post 9/11 schreef ik onderstaand gedicht. Er is niet veel veranderd, de angst des te groter.

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘨, 𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘸𝘢𝘵 𝘦𝘳 𝘬𝘰𝘮𝘦𝘯 𝘨𝘢𝘢𝘵

𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘵 𝘰𝘯𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘯𝘰𝘨 𝘵𝘦 𝘸𝘢𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘢𝘢𝘵.

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘢𝘴𝘬𝘰𝘱 𝘮𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘣𝘳𝘶𝘪𝘯𝘬𝘰𝘳𝘴𝘵𝘫𝘦. 𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘈𝘻𝘳𝘢.

𝘌𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘰𝘤𝘩𝘵𝘰𝘰𝘯 𝘰𝘱 𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘳𝘴𝘵𝘦 𝘨𝘦𝘻𝘪𝘤𝘩𝘵 𝘦𝘯 𝘫𝘢 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘰𝘴𝘭𝘪𝘮𝘢.

𝘋𝘦 𝘢𝘢𝘳𝘥𝘦 𝘴𝘤𝘩𝘶𝘥𝘵 𝘰𝘱 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘨𝘳𝘰𝘯𝘥𝘷𝘦𝘴𝘵𝘦𝘯.

𝘝𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘖𝘰𝘴𝘵𝘦𝘯 𝘵𝘰𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘞𝘦𝘴𝘵𝘦𝘯.

𝘋𝘦 𝘩𝘢𝘢𝘵 𝘵𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘮𝘰𝘴𝘭𝘪𝘮𝘴 𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.

𝘉𝘢𝘯𝘨 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘩𝘰𝘦 𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘯𝘢 𝘥𝘪𝘵 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘴 𝘻𝘢𝘭 𝘷𝘦𝘳𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.

𝘋𝘦 𝘨𝘳𝘰𝘦𝘪𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘰𝘯𝘷𝘦𝘳𝘥𝘳𝘢𝘢𝘨𝘻𝘢𝘢𝘮𝘩𝘦𝘪𝘥

𝘋𝘪𝘦 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘰𝘪𝘵 𝘻𝘰 𝘷𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘕𝘦𝘥𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘥 𝘴𝘱𝘭𝘪𝘫𝘵.

𝘌𝘭𝘬 𝘥𝘦𝘦𝘭 𝘪𝘯 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘭𝘪𝘫𝘧 𝘳𝘰𝘦𝘱𝘵 𝘷𝘭𝘶𝘤𝘩𝘵, 𝘷𝘭𝘶𝘤𝘩𝘵 𝘯𝘶 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘰𝘨 𝘬𝘢𝘯.

𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘢𝘯 𝘻𝘦𝘨𝘵 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘩𝘰𝘰𝘧𝘥, 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘸𝘪𝘭 𝘫𝘦 𝘩𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘭𝘶𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯 𝘥𝘢𝘯.

𝘕𝘦𝘥𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘥 𝘪𝘴 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘭𝘢𝘯𝘥, 𝘨𝘦𝘣𝘰𝘳𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘵𝘰𝘨𝘦𝘯

𝘞𝘢𝘢𝘳 𝘴𝘵𝘦𝘦𝘥𝘴 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘴 𝘮𝘰𝘴𝘭𝘪𝘮𝘴 𝘦𝘯 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦 "𝘢𝘭𝘭𝘰𝘤𝘩𝘵𝘰𝘯𝘦𝘯" 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘮𝘰𝘨𝘦𝘯.

𝘋𝘦 𝘱𝘰𝘭𝘪𝘵𝘪𝘦𝘬 𝘴𝘱𝘦𝘦𝘭𝘵 𝘩𝘪𝘦𝘳 𝘰𝘱 𝘪𝘯 𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘦𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘵, 𝘭𝘪𝘫𝘬𝘵 𝘩𝘦𝘵, 𝘢𝘭𝘴 𝘩𝘶𝘯 𝘥𝘰𝘦𝘭.

𝘋𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘵𝘦𝘯𝘮𝘪𝘯𝘴𝘵𝘦 𝘩𝘰𝘦 𝘪𝘬 𝘩𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘦𝘭

𝘋𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘷𝘢𝘭𝘵 𝘶𝘪𝘵𝘦𝘦𝘯…𝘥𝘦 𝘦𝘯𝘦 𝘨𝘳𝘰𝘦𝘱 𝘵𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘥𝘦 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦

𝘏𝘦𝘵 𝘸𝘦𝘭𝘭𝘦𝘴 𝘯𝘪𝘦𝘵𝘦𝘴 𝘥𝘢𝘵 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵 𝘨𝘦𝘴𝘱𝘦𝘦𝘭𝘥 𝘻𝘢𝘭 𝘩𝘪𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘢𝘢𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.

𝘐𝘬, 𝘬𝘢𝘢𝘴𝘬𝘰𝘱 𝘮𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘣𝘳𝘶𝘪𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘴𝘵𝘫𝘦 𝘷𝘰𝘦𝘭 𝘮𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘦𝘶𝘳𝘥

𝘖𝘮 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘴 𝘸𝘢𝘵 𝘦𝘳 𝘰𝘱 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘢𝘢𝘳𝘥𝘦 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘵.

𝘚𝘰𝘮𝘮𝘪𝘨𝘦 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯 𝘩𝘶𝘯 𝘣𝘦𝘴𝘭𝘶𝘪𝘵 𝘢𝘭 𝘨𝘦𝘮𝘢𝘢𝘬𝘵, 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘮𝘰𝘴𝘭𝘪𝘮𝘴 𝘦𝘳𝘶𝘪𝘵

𝘋𝘦 𝘳𝘦𝘢𝘤𝘵𝘪𝘦𝘴 𝘰𝘱 𝘴𝘰𝘤𝘪𝘢𝘭 𝘮𝘦𝘥𝘪𝘢 𝘭𝘪𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘰𝘮, 𝘳𝘢𝘤𝘪𝘴𝘵𝘪𝘴𝘤𝘩𝘦 𝘰𝘱𝘮𝘦𝘳𝘬𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘧𝘭𝘪𝘯𝘬 𝘨𝘦𝘶𝘪𝘵.

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘨, 𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘸𝘢𝘵 𝘦𝘳 𝘬𝘰𝘮𝘦𝘯 𝘨𝘢𝘢𝘵

𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘵 𝘰𝘯𝘴 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘯𝘰𝘨 𝘵𝘦 𝘸𝘢𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘢𝘢𝘵.

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘢𝘴𝘬𝘰𝘱 𝘮𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘣𝘳𝘶𝘪𝘯𝘬𝘰𝘳𝘴𝘵𝘫𝘦. 𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘈𝘻𝘳𝘢.

𝘑𝘢 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘕𝘦𝘥𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘥𝘴𝘦 𝘮𝘰𝘴𝘭𝘪𝘮𝘢.